We zien de laatste tijd nogal wat vergelijkingen in de media voorbij komen waarin de CO2-voetafdruk van deelsteps erg slecht scoren. Dat komt omdat de CO2-voetafdruk van de wieg tot het graf van een deelstep wordt meegenomen in die berekeningen. Dus productie, verzending, onderhoud, opladen, levensduur en recycling. Veel van die cijfers zijn inmiddels achterhaald. Wij haalden ze vorige week ook aan naar aanleiding van een artikel in het FD.

De cijfers komen uit een studie van de North Carolina State University en zijn gebaseerd op verouderde gegevens. De studie stelt dat deelsteps maar een paar maanden meegaan maar dat is achterhaald. Meer dan 12 maanden is inmiddels reëel en in Duitsland rijden al deelsteps van Tier rond die 24 maanden mee gaan.

Zoals we eerder schreven zien we ook dat deelsteps in sommige steden niet meer worden opgehaald met een vrachtauto om ze s’nachts op te laden maar met een elektrische bakfiets. In Duitsland zagen we ook al de eerste deelsteps met vervangbare accu’s verschijnen. Accu’s die worden opgeladen met groene energie.

Kortom de CO2-voetafdruk uit de vaak aangehaalde studie van de North Carolina State University is inmiddels achterhaald. De CO2-voetafdruk van een deelstep is niet groter dan die van een ritje in een stadsbus die op diesel rijd. Dat stellen ze op de North Carolina State University maar een kind op de basisschool kan bedenken dat, dat onzin is.

Ondertussen hebben we nog steeds contact met de Nederlandse Micro Mobiliteit Coalitie. Ze laten weten dat ze de deelsteps het liefst via het Belgisch model willen introduceren in Nederland.

De position paper die aangeboden is aan de Tweede Kamer met een verwijzing naar het Duits model veroorzaakte eerder bij onze achterban boosheid. Begrijpelijk, want in Duitsland zijn alleen deel en e-steps toegestaan op de openbare weg en dan ook nog eens met een kenteken. Andere PLEV’s zijn daar net als hier nog steeds verboden.